Το κοινωνιόδραμα αποτελεί παραλλαγή του ψυχοδράματος και βασίζεται στην κοινωνιοθεραπεία στην οποία ο Moreno στόχευε με μεγάλο πάθος. Ο ίδιος πρόσφερε στην επιστημονική κοινότητα τον όρο κοινωνιο-ιατρική (sociatry) με σκοπό να θεραπεύσει τις παθολογίες που αναπτύσσονται στις κοινωνικές ομάδες. Σε αντίθεση με το ψυχόδραμα, το κοινωνιόδραμα τοποθετεί στον ρόλο του πρωταγωνιστή την ίδια την ομάδα η οποία ενδιαφέρεται να επεξεργαστεί και να διερευνήσει το πρόβλημά της.

Η κοινωνιοδραματική συνεδρία ενδέχεται να πάρει πολλούς διαφορετικούς δρόμους και ο σκηνοθέτης που συντονίζει μπορεί να επιλέξει διαφορετικές τεχνικές. Οι συμμετέχοντες αναπαριστούν σενάρια που σχετίζονται με ευρύτερες κοινωνικές συγκρούσεις ή καταστάσεις, όπως διακρίσεις, ηγεσία ή ομαδική εργασία, με σκοπό την απόκτηση ενόρασης και την ανάπτυξη λύσεων για προκλήσεις της πραγματικής ζωής.

Σε κάθε περίπτωση οι συμμετέχοντες υποδύονται κοινωνικούς ρόλους με στόχο να οδηγηθούν μέσω του δράματος σε μια διορθωτική εμπειρία που θα δώσει νέες υγιείς προοπτικές στη λειτουργία της ομάδας.

Το κοινωνιόδραμα μπορεί να αξιοποιηθεί σε ήδη υπάρχουσες ομάδες που βιώνουν κάποιο αδιέξοδο ή σε ομάδες που συναντιούνται για να επεξεργαστούν κάποιο  συλλογικό ζήτημα.

Ένα κοινωνιόδραμα μπορεί επίσης να δώσει χώρο στην εκτέλεση μικρών ψυχοδραμάτων όπου κάποιοι από τους συμμετέχοντες αν το επιθυμούν μπορούν να επεξεργαστούν κάτι προσωπικό που συνδέεται με το θέμα. Η Dr. Monica Zuretti, από την Αργεντινή εξέλιξε αυτή τη μέθοδο και την ονόμασε κοινωνιοψυχόδραμα.